Dag 16: vrijdag 8 april 2011: Puerto San Miguel – El Teide. Roger bleef bij de Antidote en wij trokken er opuit richting El Teide. Om 10 uur zaten we al in de auto en het zou een vermoeiende maar onvergetelijke trip worden. El Teide of Pico del Teide is de grootste vulkaan van het eiland. Met zijn 3718 meter boven het zeeniveau en 7000 meter boven de zeebodem is het de hoogste berg van Spanje. Deze vulkaan wordt als 'slapend' beschouwd, hoewel de laatste eruptie zich voordeed in 1909. Andere grote erupties van de Teide deden zich voor in 1704-1706 en 1798. Nieuwe erupties worden verwacht, waaronder erupties met gevaarlijke pyroclastische strome. Deze stromen bestaan uit vloeibare lava, (giftig) gas, rotsen en as. De hitte is ondraaglijk in deze wolken of stromen: 850 graden Celsius. De vulkanische wolken kunnen snelheden bereiken van 725 km per uur. Hun grootte kan variëren van slechts enkele kubieke meters tot enkele honderden kubieke meters. Een zo´n gloedwolk kan een complete stad verwoesten.De vulkaan en het omringende gebied meet 18900 ha en wordt het Parque Nacional del Teide genoemd. Sinds 2007 is dit gebied opgenomen in de werelderfgoedlijst van de UNESCO. Via La Laguna volgden we de aanwijzingen P.N. El Teide en als eerste beklommen we - met de auto - de “Corona Forestal” waar we enkele malen door de bewolking reden. De aangename reuk van dennen en eucalyptus bracht ons al in de stemming. Steeds klimmend stopten we om van de enorme besneeuwde Pico del Teide met daarnaast een sneeuwwit donzen wolkendek te genieten. Verschillende kleurenlagen langs de wegen boden zich aan en we stopten om onze magen te vullen terwijl we zowel de Pico als de kleurenpracht van de verschillende lavastromingen in ons geheugen door te laten dringen. Tijd om verder te rijden en de Izañasterrenwacht kwam in zicht, maar we lieten het links liggen. Een ander woest landschap bood zich aan. Geen bomen meer alleen lage beplanting tussen lage steenmassa’s tot we een beetje verscholen het “Centro de Visitantes”, het bezoekerscentrum vonden. Hier vind je het ontstaan van de Teide; Men ziet er uniek beeldmateriaal van de laatste uitbarsting. Een droge keel moet ook eens gesmeerd worden en verderop bood zich die mogelijkheid aan. Las Cañadas (zandplateaus) zijn ontstaan doordat oude kraters zijn ingestort. In dit stoffige dorre gebied kunnen maar enkele planten leven.Via de Montaña Rajada (2509m) en de Montaña Blanca (2760m) stopten we aan de kabelbaan. Er ligt nog sneeuw op de top van de Teide en in de winter zorgen sneeuw en gure winden soms voor afgesloten wegen. Hier en daar zagen we nog sneeuw langs de weg. Tijdens de zomermaanden loopt in dit dorre landschap het temperatuur op tot boven de 40 graden Celcius.De beklimming van de vulkaan El Tiede kan of te voet of met de kabelbaan. Louis en Jè waagden het er op. In slechts 8 minuten brengt de kabelbaan je tot op 200m van de top. Nadien kan je te voet verder, maar daar dien je toestemming voor te vragen en dit kan nu via internet. Ze vonden het indrukwekkend maar zeer koud.Vlak bij de Parador verheffen zich een aantal vreemd gevormde rotsen nl. “Los Roques de Garcia” en “La Catedral”. Llano de Ucana is een boomloze vlakte: rotsen die blauwgroen glinsteren omdat ze koper bevatten. Ter hoogte van de “Pino Gordo; een pijnboom van meer dan 40m. hoog stopten we voor de laatste maal om naar het hoogst gelegen dorp van de Canarische Eilanden nl. Vilaflor te kijken. Onze ‘brains’ waren zwaar op de proef gesteld en via Granadilla en San Miguel reden we rustig via goed onderhouden kronkelwegen terug naar de haven, waar de kapitein met de bubbels stond te wachten.