Dag 47: maandag 9 mei 2011: Puerto San Miguel -Anagagebergte

Aangezien Roger en Walter nog onderdelen voor de boot nodig hadden; reden we naar Santa Cruz. Het was mooi weer: stralende zon en weg wolken, zelfs niet rond ‘El Teide’. Walter wist een mooi uitzicht ten noorden van Santa Cruz richting Anagagebergte wat hij ons wou laten zien, doch het was zo mooi en variërend dat we verder en verder reden nadat we eerst onze grommende magen in een restaurantje tot rust brachten. Het Anagagebergte gelegen in het noordoosten van Tenerife is bekend om zijn ruwe schilderachtige, vulkanische formaties en dank zij een koel en vochtig klimaat weelderig groen. Via goed onderhouden kronkelige wegen klommen en daalden we langs de steile rotswanden. Via San Andrés, nu een badplaats, vroeger een vissersdorp met zijn smalle schaduwrijke straatjes, tevens nog bekend voor zijn visrestaurantjes reden we richting Igueste de San Andrés waar je van op een klif kan genieten van een schitterend vergezicht over de oceaan met links in de diepte het ‘zwarte natuurlijke strand’ en rechts ‘Playa de las Teresitas’: een 2 km lang kunstmatig aangelegd wit zandstrand afkomstig uit de Sahara afgezet met palmbomen wat een exotisch tintje geeft en zeer geliefd is bij de inwoners van Santa Cruz. Via de Barranco de las Hubertas - waar aan weerszijden geïsoleerde boerderijen liggen in de schaduw van de palmbomen en waar men terrasgewijs gewassen verbouwd – naar Taganana reden, een mooi bergdorpje waar je kan genieten van de rust en het authentieke Canarische karakter. Taganana betekent in de Guanchen taal: “Land uit de Rotsen”. De Roque de Taborno, ligt net boven het dorpje op 1024 meter. Iets verder word je overdonderd door het mooie uitzicht van de ‘Roque de las Bodegas’ met ‘La Playa de San Roque’ waar we minuten van het mooie landschap genoten, maar beneden aankomend was alles nog indrukwekkender. De oceaan was gevaarlijk wild, het strand leeg door de gevaarlijke branding. De zee beukte op de rotsen, duwde het water met een gevaarlijke kracht in de rotsholten om stuivend terug naar buiten te vliegen met een immense donderende kracht. Een gangpad op de rots nodigde ons uit, maakte alles nog spannender en menigeen werd nat als je niet oppaste. Via verschillende ‘Miradors’ reden we verder richting La Laguna hopende op een benzinestation, want de tank helde naar rood en op ons ganse parkoer was er van tanken geen sprake. Walter zou duwen als het bergaf was en Roger kreeg de helling toebedeeld: een eerlijke verdeling??? Gelukkig was het niet nodig. Via het ‘Las Mercedes plateau’ zagen we La Laguna en Santa Cruz in de verte en dook het eerste benzinestation op en werd ons autootje van het nodige voorzien en kon onze dag niet meer stuk. -Het woekerende groen in deze landstreek verzacht de harde indruk een beetje, maar je kunt duidelijk zien dat deze regio een van de oudste van het eiland is als je het geologisch bekijkt. Toch is van de eens vloeiende lavastromen door de tijd heen niets meer te zien Alleen het basaltgesteente werd achtergelaten, de rest hebben wind en regen in loop van de tijd uitgehold en planten en bloemen duwen zich een weg door de rotsen.Ongeveer 2.000 mensen wonen nog in het Anagagebergte. Velen kozen om te leven in de steden, omdat hier veel meer te verdienen valt. Degenen die nog leven in dit surrealistische landschap verdienen hun brood op een aantal zeer kleine, terrasvormige velden. Hier en daar zie je enkele koeien en geiten. Niet allen willen hun bescheiden bezittingen opgeven.De UNESCO heeft deze mooie landstreek in februari 2009 tot het eerste biosfeerreservaat van Tenerife uitgeroepen, om het behoud te verzekeren en te bewaren voor de toekomst