Bedankt Andrea voor deze mooie afvaart.vrijdag 23 september 2011
vrijdag 9 september 2011
Dag 164: maandag 05 september 2011: San Miguel Tenerife.
Deining, geen wind en heel warm vannacht zorgde voor een slechte nachtrust. Alle luiken werden open gezet, maar er kwam geen afkoeling. Wakker, slapen, wakker, slapen en dan tegen de morgen groggy. Na het ontbijt alles nog eens grondig nagekeken en zeker de onderwaterkranen niet vergeten te sluiten. De Antidote werd met een grijze plastiek afgedekt en Walter stond ons om 8u30 al op te wachten om ons naar de luchthaven te brengen want om 10u40 vertrok onze vlucht. Aan het Canarische zeilavontuur was een einde gekomen.
Door de bijna constante Noordoostelijke winden gedurende het hele jaar door biedt Tenerife uitstekende zeilmogelijkheden wordt steeds in de verschillende websites geschreven, doch rond de eilanden zit je steeds met die oplopende winden in de namiddag en is het dikwijls opboksen tegen de wind en de sterke deining. Die constante wind….. waarover men spreekt heeft de neiging om rond de eilanden te draaien en je op een half uur tijd alle windrichtingen te laten voelen wat het zeilen niet vergemakkelijkt. Er heerst ook altijd een sterke stroming. Wij hadden het ons wel gemakkelijker voorgesteld, maar ja het is nu eenmaal Oceaanzeilen en dat kan je niet vergelijken met zeilen op de Middellandse zee.
Door het diepe blauw van de Atlantische Oceaan voel je… je alerter. Je voelt hoe de adrenaline door je lichaam stroomt en je vervult met emoties van gelukzaligheid, bewondering en respect voor de natuur en de unieke schoonheid van de Canarische Eilanden en iets in je zegt dat dit inderdaad gelukzalige eilanden zijn.
Deining, geen wind en heel warm vannacht zorgde voor een slechte nachtrust. Alle luiken werden open gezet, maar er kwam geen afkoeling. Wakker, slapen, wakker, slapen en dan tegen de morgen groggy. Na het ontbijt alles nog eens grondig nagekeken en zeker de onderwaterkranen niet vergeten te sluiten. De Antidote werd met een grijze plastiek afgedekt en Walter stond ons om 8u30 al op te wachten om ons naar de luchthaven te brengen want om 10u40 vertrok onze vlucht. Aan het Canarische zeilavontuur was een einde gekomen.
Door de bijna constante Noordoostelijke winden gedurende het hele jaar door biedt Tenerife uitstekende zeilmogelijkheden wordt steeds in de verschillende websites geschreven, doch rond de eilanden zit je steeds met die oplopende winden in de namiddag en is het dikwijls opboksen tegen de wind en de sterke deining. Die constante wind….. waarover men spreekt heeft de neiging om rond de eilanden te draaien en je op een half uur tijd alle windrichtingen te laten voelen wat het zeilen niet vergemakkelijkt. Er heerst ook altijd een sterke stroming. Wij hadden het ons wel gemakkelijker voorgesteld, maar ja het is nu eenmaal Oceaanzeilen en dat kan je niet vergelijken met zeilen op de Middellandse zee.
Door het diepe blauw van de Atlantische Oceaan voel je… je alerter. Je voelt hoe de adrenaline door je lichaam stroomt en je vervult met emoties van gelukzaligheid, bewondering en respect voor de natuur en de unieke schoonheid van de Canarische Eilanden en iets in je zegt dat dit inderdaad gelukzalige eilanden zijn.
Dag 163: zondag 04 september 2011: San Miguel Tenerife.
Nog een laatste poetsbeurt en valiezen pakken. Een bezigheid waar ik nerveus van word. Wat moet je meenemen, wat kan je op de boot laten? De kapitein ging nog een laatste maal zwemmen in zee ondanks de sterke deining aan het kleine zwarte strand. Het was een bewolkte dag, doch drukkend.
Onze auto moest nog bij José de garagist afgeleverd worden en ik belde hem. Hij vroeg: “Waar ga je eten?” “Bij Casa Mary” zei ik. “Oh ja, geef sleutel en papieren dan maar aan hen”!!!
We hadden met Walter afgesproken en hij stond ons al op te wachten aan de garage. Verwonderd over de regeling van José waren ze niet. Van vertrouwen gesproken!!!
Nog een laatste poetsbeurt en valiezen pakken. Een bezigheid waar ik nerveus van word. Wat moet je meenemen, wat kan je op de boot laten? De kapitein ging nog een laatste maal zwemmen in zee ondanks de sterke deining aan het kleine zwarte strand. Het was een bewolkte dag, doch drukkend.
Onze auto moest nog bij José de garagist afgeleverd worden en ik belde hem. Hij vroeg: “Waar ga je eten?” “Bij Casa Mary” zei ik. “Oh ja, geef sleutel en papieren dan maar aan hen”!!!
We hadden met Walter afgesproken en hij stond ons al op te wachten aan de garage. Verwonderd over de regeling van José waren ze niet. Van vertrouwen gesproken!!!
Dag 162: zaterdag 03 september 2011: San Miguel Tenerife.
De skipper ging Walter wat helpen terwijl ik opruimde, naar de kapper ging en dan samen naar de inloop van het appartement van Monique en Ronny. Mooi en erg design ingericht. Nadien bij de Flaskes onder het eten nog wat bijbabbelen want wij vertrekken maandag richting België: gedaan met luieren in het warme Tenerife. Monique en Ronny keren woensdag terug naar hun stek in België. Diane en Pierre zijn Tenerifanen geworden.
Ondanks dat we graag huiswaarts keren zullen we Tenerife toch missen.
De skipper ging Walter wat helpen terwijl ik opruimde, naar de kapper ging en dan samen naar de inloop van het appartement van Monique en Ronny. Mooi en erg design ingericht. Nadien bij de Flaskes onder het eten nog wat bijbabbelen want wij vertrekken maandag richting België: gedaan met luieren in het warme Tenerife. Monique en Ronny keren woensdag terug naar hun stek in België. Diane en Pierre zijn Tenerifanen geworden.
Ondanks dat we graag huiswaarts keren zullen we Tenerife toch missen.
Abonneren op:
Posts (Atom)