Dag 164: maandag 05 september 2011: San Miguel Tenerife.


Deining, geen wind en heel warm vannacht zorgde voor een slechte nachtrust. Alle luiken werden open gezet, maar er kwam geen afkoeling. Wakker, slapen, wakker, slapen en dan tegen de morgen groggy. Na het ontbijt alles nog eens grondig nagekeken en zeker de onderwaterkranen niet vergeten te sluiten. De Antidote werd met een grijze plastiek afgedekt en Walter stond ons om 8u30 al op te wachten om ons naar de luchthaven te brengen want om 10u40 vertrok onze vlucht. Aan het Canarische zeilavontuur was een einde gekomen.
Door de bijna constante Noordoostelijke winden gedurende het hele jaar door biedt Tenerife uitstekende zeilmogelijkheden wordt steeds in de verschillende websites geschreven, doch rond de eilanden zit je steeds met die oplopende winden in de namiddag en is het dikwijls opboksen tegen de wind en de sterke deining. Die constante wind….. waarover men spreekt heeft de neiging om rond de eilanden te draaien en je op een half uur tijd alle windrichtingen te laten voelen wat het zeilen niet vergemakkelijkt. Er heerst ook altijd een sterke stroming. Wij hadden het ons wel gemakkelijker voorgesteld, maar ja het is nu eenmaal Oceaanzeilen en dat kan je niet vergelijken met zeilen op de Middellandse zee.
 Door het diepe blauw van de Atlantische Oceaan voel je… je alerter. Je voelt hoe de adrenaline door je lichaam stroomt en je vervult met emoties van gelukzaligheid, bewondering en respect voor de natuur en de unieke schoonheid van de Canarische Eilanden en iets in je zegt dat dit inderdaad gelukzalige eilanden zijn.