Bedankt Andrea voor deze mooie afvaart.

Dag 164: maandag 05 september 2011: San Miguel Tenerife.


Deining, geen wind en heel warm vannacht zorgde voor een slechte nachtrust. Alle luiken werden open gezet, maar er kwam geen afkoeling. Wakker, slapen, wakker, slapen en dan tegen de morgen groggy. Na het ontbijt alles nog eens grondig nagekeken en zeker de onderwaterkranen niet vergeten te sluiten. De Antidote werd met een grijze plastiek afgedekt en Walter stond ons om 8u30 al op te wachten om ons naar de luchthaven te brengen want om 10u40 vertrok onze vlucht. Aan het Canarische zeilavontuur was een einde gekomen.
Door de bijna constante Noordoostelijke winden gedurende het hele jaar door biedt Tenerife uitstekende zeilmogelijkheden wordt steeds in de verschillende websites geschreven, doch rond de eilanden zit je steeds met die oplopende winden in de namiddag en is het dikwijls opboksen tegen de wind en de sterke deining. Die constante wind….. waarover men spreekt heeft de neiging om rond de eilanden te draaien en je op een half uur tijd alle windrichtingen te laten voelen wat het zeilen niet vergemakkelijkt. Er heerst ook altijd een sterke stroming. Wij hadden het ons wel gemakkelijker voorgesteld, maar ja het is nu eenmaal Oceaanzeilen en dat kan je niet vergelijken met zeilen op de Middellandse zee.
 Door het diepe blauw van de Atlantische Oceaan voel je… je alerter. Je voelt hoe de adrenaline door je lichaam stroomt en je vervult met emoties van gelukzaligheid, bewondering en respect voor de natuur en de unieke schoonheid van de Canarische Eilanden en iets in je zegt dat dit inderdaad gelukzalige eilanden zijn.

Dag 163: zondag 04 september 2011: San Miguel Tenerife.
Nog een laatste poetsbeurt en valiezen pakken. Een bezigheid waar ik nerveus van word.  Wat moet je meenemen, wat kan je op de boot laten? De kapitein ging nog een laatste maal zwemmen in zee ondanks de sterke deining aan het kleine zwarte strand. Het was een bewolkte dag, doch drukkend.
Onze auto moest nog bij José de garagist afgeleverd worden en ik belde hem. Hij vroeg: “Waar ga je eten?”  “Bij Casa Mary” zei ik. “Oh ja, geef sleutel en papieren dan maar aan hen”!!!
We hadden met Walter afgesproken en hij stond ons al op te wachten aan de garage. Verwonderd over de regeling van José waren ze niet. Van vertrouwen gesproken!!!

Dag 162: zaterdag 03 september 2011: San Miguel Tenerife.
De skipper ging Walter wat helpen terwijl ik opruimde, naar de kapper ging en dan samen naar de inloop van het appartement van Monique en Ronny. Mooi en erg design ingericht. Nadien bij de Flaskes onder het eten nog wat bijbabbelen want wij vertrekken maandag richting België:  gedaan met luieren in het warme Tenerife. Monique en Ronny keren woensdag terug naar hun stek in België. Diane en Pierre zijn Tenerifanen geworden.
Ondanks dat we graag huiswaarts keren zullen we Tenerife toch missen.   

En dit is de afsluiter  bij de Flaskes, want wij vertrekken maandag terug huiswaarts. 

Wel ja hier zijn we dan op het terras bij Monique en Ronny voor de inloop van haar nieuwe appartement op Atlántico samen met Diane en Pierre.

Dag 156 t&m  dag 161: zondag 28 augustus t/m vrijdag 2 september 2011: San Miguel Tenerife.


De zeiler is nog niet gevonden en de sfeer in de haven is drukkend. De pers kwam natuurlijk foto’s nemen van de bewuste boot en probeerde gegevens te verzamelen.
Een dag met veel nieuwsgierige ramptoeristen en reporters aan de bar, want zo iets dergelijks verspreid zich als een lopend vuurtje.
Maandag hoorden we van Didine dat Walter terug in San Miguel is en aan’ t werken was aan zijn boot. Stoere Stijn de kleinzoon klom in de mast voor kleine reparaties. We gingen hen verrassen en hadden heel wat bij te babbelen.
Ondertussen stormweer : hoge golven en een sterke deining (foto). Onze haven ligt er beschermd bij en buiten die sterke deining en hevige windvlagen ondervonden we geen last. Las Galletas echter deelde in de klappen. De dijk en de straat richting Los Cristianos was afgezet. De branding was zo hevig, dat de golven niet alleen over de dijk sloegen, maar de zwarte lavastenen, zand en gruis met zich meenemend de straten bedekten en een ravage aanrichtte, maar tegen storm is niet veel te doen als wachten tot het voorbij is en beschutting zoeken. De restaurants sloten in allerijl deuren en ramen. In El Médano waren de surfers in hun nopjes met golven om en bij de 6 meter. 
De ravage ’s anderendaags was duidelijk. Het dorpje San Andrés in het noorden ligt iets lager dan de zeespiegel en werd volledig overspoeld. Men sprak van een tsunami.
Ondertussen werken kapitein en eerste matroos verder om de Antidote proper en klaar te maken voor de winter. Zeilen is niet alleen plezier en fun, onderhoud is van groot belang. Touwen, zeilen, alles moest eraan geloven. Ons Marokkaans wasmachine doet wonderen. Hadden we nooit gedacht, maar ja niet te vlug oordelen hé. Diane, Pierre en hun vrienden Monique en Ronny kwamen kijken of alles vlot verliep en we geen schade geleden hadden van de storm.
En zo glijden de dagen voorbij en komt er aan ons avontuur een einde.
Wat we wel ondervonden hebben is dat juni, juli en augustus niet echt ‘de’ zeilmaanden zijn rond de Canarische eilanden, maar we zijn weeral een ervaring rijker.
Ondertussen zijn we 2 september en inderdaad de wind is rustiger en de zeer lijkt gestreken.  We witte golfkoppen zijn weg.  De storm heeft precies alles plat gesmeten.
<!--[if !supportLineBreakNewLine]-->
<!--[endif]-->

Op het terrasje bij Soraya is altijd fijn met een lekkere baraquito.

Storm teistert Las Galletas met een gruis-, zand- en steenravage. Gelukkig overwinteren wij in San Miguel, een goed beschermde haven.

Bezoek van Ronny, Diane en Pierre.  Monique was fotograaf van dienst.