Om 8u45 gooiden we de trossen los het bewolkte eiland wegschuivend achter ons latend.
De meteo had geen wind aangekondigd, maar onmiddellijk buiten de haven kom je in de acceleratiezone en hadden we tussen de 12 en 18 knopen N.E en zeilden we met het groot zeil en de genua uitgerold tussen de 6 à 7 knopen snelheid. Buiten de ons kruisende ferry’s Fred Olsen en Armas was de zee voor ons alleen en hadden we een mooi zicht op de in wolken gehulde ‘El Teide’. Ook boven La Gomera ontbrak het wolkendek niet.
Eens de acceleratiezone voorbij nam de wind af tot bijna geen wind en werd de zee te rustig, wat ons genoodzaakte de motor bij te zetten of het was dobberen ter plaatse. Tot in het windveld van Tenerife was het dus balen tot de wind draaide van Z tot NO, O, ZO enz. en we waren verplicht verschillende keren op te kruisen, maar niets baatte.
Om 12u45 zagen we in de verte zwarte ruggen op zee verschijnen en ja een school kleine walvissen - griend (Globicephala melas of G. melaena) een soort walvis uit de familie der dolfijnen (Delphinidae) - zorgden voor wat afwisseling. Hoog uit het water komen ze niet, enkel om te ademen waardoor ze kleine fonteinen sproeien en verdwijnen dan weer even rustig elegant terug onder het wateroppervlak om iets verder weer hetzelfde schouwspel te tonen.
Ongeveer ter hoogte van Las Galletas hoorden we een may-day relay: ‘man over boord ter hoogte van San Miguel’ - onze thuishaven – en of alle boten in de omtrek wilden uitkijken. Wij waren in de buurt en de haven naderend zochten we 2 uren om en rond de haven samen met andere boten, de rescue en een helikopter zonder resultaat.
Achteraf hoorden we dat een zeiler – ponton achter ons - tijdens ‘de Regatta San Miguel’ de giek tegen zijn hoofd gekregen heeft en bewusteloos overboord geslagen was, waardoor de kans tot overleven zeer klein is. Hij was alleen aan boord met zijn dochter. Na 33,43 mijl meerden we om 16 uur af op onze plaats in de haven. Tot het donker werd zochten rescue en helikopter verder zonder resultaat.
De meteo had geen wind aangekondigd, maar onmiddellijk buiten de haven kom je in de acceleratiezone en hadden we tussen de 12 en 18 knopen N.E en zeilden we met het groot zeil en de genua uitgerold tussen de 6 à 7 knopen snelheid. Buiten de ons kruisende ferry’s Fred Olsen en Armas was de zee voor ons alleen en hadden we een mooi zicht op de in wolken gehulde ‘El Teide’. Ook boven La Gomera ontbrak het wolkendek niet.
Eens de acceleratiezone voorbij nam de wind af tot bijna geen wind en werd de zee te rustig, wat ons genoodzaakte de motor bij te zetten of het was dobberen ter plaatse. Tot in het windveld van Tenerife was het dus balen tot de wind draaide van Z tot NO, O, ZO enz. en we waren verplicht verschillende keren op te kruisen, maar niets baatte.
Om 12u45 zagen we in de verte zwarte ruggen op zee verschijnen en ja een school kleine walvissen - griend (Globicephala melas of G. melaena) een soort walvis uit de familie der dolfijnen (Delphinidae) - zorgden voor wat afwisseling. Hoog uit het water komen ze niet, enkel om te ademen waardoor ze kleine fonteinen sproeien en verdwijnen dan weer even rustig elegant terug onder het wateroppervlak om iets verder weer hetzelfde schouwspel te tonen.
Ongeveer ter hoogte van Las Galletas hoorden we een may-day relay: ‘man over boord ter hoogte van San Miguel’ - onze thuishaven – en of alle boten in de omtrek wilden uitkijken. Wij waren in de buurt en de haven naderend zochten we 2 uren om en rond de haven samen met andere boten, de rescue en een helikopter zonder resultaat.
Achteraf hoorden we dat een zeiler – ponton achter ons - tijdens ‘de Regatta San Miguel’ de giek tegen zijn hoofd gekregen heeft en bewusteloos overboord geslagen was, waardoor de kans tot overleven zeer klein is. Hij was alleen aan boord met zijn dochter. Na 33,43 mijl meerden we om 16 uur af op onze plaats in de haven. Tot het donker werd zochten rescue en helikopter verder zonder resultaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten