Bedankt Andrea voor deze mooie afvaart.

Dag 164: maandag 05 september 2011: San Miguel Tenerife.


Deining, geen wind en heel warm vannacht zorgde voor een slechte nachtrust. Alle luiken werden open gezet, maar er kwam geen afkoeling. Wakker, slapen, wakker, slapen en dan tegen de morgen groggy. Na het ontbijt alles nog eens grondig nagekeken en zeker de onderwaterkranen niet vergeten te sluiten. De Antidote werd met een grijze plastiek afgedekt en Walter stond ons om 8u30 al op te wachten om ons naar de luchthaven te brengen want om 10u40 vertrok onze vlucht. Aan het Canarische zeilavontuur was een einde gekomen.
Door de bijna constante Noordoostelijke winden gedurende het hele jaar door biedt Tenerife uitstekende zeilmogelijkheden wordt steeds in de verschillende websites geschreven, doch rond de eilanden zit je steeds met die oplopende winden in de namiddag en is het dikwijls opboksen tegen de wind en de sterke deining. Die constante wind….. waarover men spreekt heeft de neiging om rond de eilanden te draaien en je op een half uur tijd alle windrichtingen te laten voelen wat het zeilen niet vergemakkelijkt. Er heerst ook altijd een sterke stroming. Wij hadden het ons wel gemakkelijker voorgesteld, maar ja het is nu eenmaal Oceaanzeilen en dat kan je niet vergelijken met zeilen op de Middellandse zee.
 Door het diepe blauw van de Atlantische Oceaan voel je… je alerter. Je voelt hoe de adrenaline door je lichaam stroomt en je vervult met emoties van gelukzaligheid, bewondering en respect voor de natuur en de unieke schoonheid van de Canarische Eilanden en iets in je zegt dat dit inderdaad gelukzalige eilanden zijn.

Dag 163: zondag 04 september 2011: San Miguel Tenerife.
Nog een laatste poetsbeurt en valiezen pakken. Een bezigheid waar ik nerveus van word.  Wat moet je meenemen, wat kan je op de boot laten? De kapitein ging nog een laatste maal zwemmen in zee ondanks de sterke deining aan het kleine zwarte strand. Het was een bewolkte dag, doch drukkend.
Onze auto moest nog bij José de garagist afgeleverd worden en ik belde hem. Hij vroeg: “Waar ga je eten?”  “Bij Casa Mary” zei ik. “Oh ja, geef sleutel en papieren dan maar aan hen”!!!
We hadden met Walter afgesproken en hij stond ons al op te wachten aan de garage. Verwonderd over de regeling van José waren ze niet. Van vertrouwen gesproken!!!

Dag 162: zaterdag 03 september 2011: San Miguel Tenerife.
De skipper ging Walter wat helpen terwijl ik opruimde, naar de kapper ging en dan samen naar de inloop van het appartement van Monique en Ronny. Mooi en erg design ingericht. Nadien bij de Flaskes onder het eten nog wat bijbabbelen want wij vertrekken maandag richting België:  gedaan met luieren in het warme Tenerife. Monique en Ronny keren woensdag terug naar hun stek in België. Diane en Pierre zijn Tenerifanen geworden.
Ondanks dat we graag huiswaarts keren zullen we Tenerife toch missen.   

En dit is de afsluiter  bij de Flaskes, want wij vertrekken maandag terug huiswaarts. 

Wel ja hier zijn we dan op het terras bij Monique en Ronny voor de inloop van haar nieuwe appartement op Atlántico samen met Diane en Pierre.

Dag 156 t&m  dag 161: zondag 28 augustus t/m vrijdag 2 september 2011: San Miguel Tenerife.


De zeiler is nog niet gevonden en de sfeer in de haven is drukkend. De pers kwam natuurlijk foto’s nemen van de bewuste boot en probeerde gegevens te verzamelen.
Een dag met veel nieuwsgierige ramptoeristen en reporters aan de bar, want zo iets dergelijks verspreid zich als een lopend vuurtje.
Maandag hoorden we van Didine dat Walter terug in San Miguel is en aan’ t werken was aan zijn boot. Stoere Stijn de kleinzoon klom in de mast voor kleine reparaties. We gingen hen verrassen en hadden heel wat bij te babbelen.
Ondertussen stormweer : hoge golven en een sterke deining (foto). Onze haven ligt er beschermd bij en buiten die sterke deining en hevige windvlagen ondervonden we geen last. Las Galletas echter deelde in de klappen. De dijk en de straat richting Los Cristianos was afgezet. De branding was zo hevig, dat de golven niet alleen over de dijk sloegen, maar de zwarte lavastenen, zand en gruis met zich meenemend de straten bedekten en een ravage aanrichtte, maar tegen storm is niet veel te doen als wachten tot het voorbij is en beschutting zoeken. De restaurants sloten in allerijl deuren en ramen. In El Médano waren de surfers in hun nopjes met golven om en bij de 6 meter. 
De ravage ’s anderendaags was duidelijk. Het dorpje San Andrés in het noorden ligt iets lager dan de zeespiegel en werd volledig overspoeld. Men sprak van een tsunami.
Ondertussen werken kapitein en eerste matroos verder om de Antidote proper en klaar te maken voor de winter. Zeilen is niet alleen plezier en fun, onderhoud is van groot belang. Touwen, zeilen, alles moest eraan geloven. Ons Marokkaans wasmachine doet wonderen. Hadden we nooit gedacht, maar ja niet te vlug oordelen hé. Diane, Pierre en hun vrienden Monique en Ronny kwamen kijken of alles vlot verliep en we geen schade geleden hadden van de storm.
En zo glijden de dagen voorbij en komt er aan ons avontuur een einde.
Wat we wel ondervonden hebben is dat juni, juli en augustus niet echt ‘de’ zeilmaanden zijn rond de Canarische eilanden, maar we zijn weeral een ervaring rijker.
Ondertussen zijn we 2 september en inderdaad de wind is rustiger en de zeer lijkt gestreken.  We witte golfkoppen zijn weg.  De storm heeft precies alles plat gesmeten.
<!--[if !supportLineBreakNewLine]-->
<!--[endif]-->

Op het terrasje bij Soraya is altijd fijn met een lekkere baraquito.

Storm teistert Las Galletas met een gruis-, zand- en steenravage. Gelukkig overwinteren wij in San Miguel, een goed beschermde haven.

Bezoek van Ronny, Diane en Pierre.  Monique was fotograaf van dienst.

Dag 155: zaterdag 27 augustus 2011: van San Sebastian La Gomera terug naar San Miguel Tenerife.

Om 8u45 gooiden we de trossen los het bewolkte eiland wegschuivend achter ons latend.
De meteo had geen wind aangekondigd, maar onmiddellijk buiten de haven kom je in de acceleratiezone en hadden we tussen de 12 en 18 knopen N.E en zeilden we met het groot zeil en de genua uitgerold tussen de 6 à 7 knopen snelheid. Buiten de ons kruisende ferry’s Fred Olsen en Armas was de zee voor ons alleen en hadden we een mooi zicht op de in wolken gehulde ‘El Teide’. Ook boven La Gomera ontbrak het wolkendek niet.
Eens de acceleratiezone voorbij nam de wind af tot bijna geen wind en werd de zee te rustig, wat ons genoodzaakte de motor bij te zetten of het was dobberen ter plaatse. Tot in het windveld van Tenerife was het dus balen tot de wind draaide van Z tot NO, O, ZO enz. en we waren verplicht verschillende keren op te kruisen, maar niets baatte.
Om 12u45 zagen we in de verte zwarte ruggen op zee verschijnen en ja een school kleine walvissen - griend (Globicephala melas of G. melaena) een soort walvis uit de familie der dolfijnen (Delphinidae) - zorgden voor wat afwisseling. Hoog uit het water komen ze niet, enkel om te ademen waardoor ze kleine fonteinen sproeien en verdwijnen dan weer even rustig elegant terug onder het wateroppervlak om iets verder weer hetzelfde schouwspel te tonen.
Ongeveer ter hoogte van Las Galletas hoorden we een may-day relay: ‘man over boord ter hoogte van San Miguel’ - onze thuishaven – en of alle boten in de omtrek wilden uitkijken. Wij waren in de buurt en de haven naderend zochten we 2 uren om en rond de haven samen met andere boten, de rescue en een helikopter zonder resultaat.
Achteraf hoorden we dat een zeiler – ponton achter ons - tijdens ‘de Regatta San Miguel’ de giek tegen zijn hoofd gekregen heeft en bewusteloos overboord geslagen was, waardoor de kans tot overleven zeer klein is. Hij was alleen aan boord met zijn dochter. Na 33,43 mijl meerden we om 16 uur af op onze plaats in de haven. Tot het donker werd zochten rescue en helikopter verder zonder resultaat.

Rond 14 uur toen we ter hoogte van Las Galletas zeilden kwam er een 'may-day relay' binnen met "man over boord" ter hoogte van San Miguel en of alle boten in de buurt wilden uitkijken. Aangezien wij in de buurt waren hebben we deelgenomen aan de zoekoperatie doch zonder resultaat. De zeiler (van het ponton achter ons) had blijkbaar de giek tegen zijn hoofd gekregen en overboord geslagen tijdens een 'Regatta'. Tot op dit ogenblik heeft men de man nog niet terug gevonden.
Het is een zeer spijtig incident waar iedereen in de haven met meeleeft.

De skipper turend naar de grienden met op de achtergrond het wegglijdende eiland La Gomera

Enkele uren later stilaan terug in het windveld komend van Tenerife. Hier 'El Teide' in de verte.

Een volwassen griendmannetje is 4 tot 8,5 meter lang (gemiddeld 5,5 meter)

en weegt tussen de 2 en 4 ton (gem. 3,5 ton). Volwassen vrouwtjes zijn kleiner tussen de 3 en 6 m. lang (gem. 4,6 m.) en 1,8 tot 2,5 ton. De groep is zeer hecht en de dieren communiceren met elkaar met een grote variatie aan geluiden. Een ouder dier is de leider. Volwassen mannetjes kunnen zeer agressief zijn tegenover ander volwassen mannetjes. De groepen houden zicht voornamelijk dicht bij het wateroppervlak op.

Wij hebben afstand gehouden maar ik heb toch enkele grienden kunnen spotten met mijn klein fototoestel.

De veerboot van Tenerife Los Cristianos - La Gomera San Sebastian brengt eendagstoeristen dagelijks naar het eiland en omgekeerd.

La Gomera is bijna permanent gesluierd in wolken en rondwervelende mist, die een weelderige en diverse begroeiing mogelijk. maken.

In het park van San Sebastian bevindt zich een belangrijk monument nl. de karakteristieke Torre del Conde, een vesting met een eeuwenoude geschiedenis waar Beatriz de Bobadilla, echtgenote van Hernán Peraza de Oude, haar toevlucht zocht tijdens de opstand van de toenmalige eilandbewoners.

Dag 154: vrijdag 26 augustus 2011: San Sebastian La Gomera: N28°05’20’’-W17°06’32’’ .

La Gomera is met zijn 378 km² en 21.220 inwoners (anno 2004) het op één na - El Hierro (of “Ferro”) - kleinste bewoonde eiland van de Canarische Eilanden in de Atlantische Oceaan voor de kust van Afrika.
Het eiland is ongeveer cirkelvormig, ongeveer 24 km in doorsnee en met als hoogste punt de 1487 meter hoge Garajonay. De vulkanische oorsprong is nog zeer goed te zien. Qua vorm lijkt het op een geschilde sinaasappel waarvan de partjes van elkaar zijn losgemaakt zodat er diepe ravijnen (barranco’s) tussen vallen, die bekleed zijn met ‘laurisilva’, regenwoud van laurierbomen.
Ook de hoogvlakte is dichtbebost, en is bijna permanent gesluierd in wolken en rondwervelende mist (zie foto’s), die een weelderige en diverse begroeiing mogelijk maken, waaronder het grootste nog samenhangende laurierbomenbos op Aarde. Samen met de barranco's is dit het beschermde ‘Nationaal Park Garajonay’, dat als ‘wereldnatuurerfgoed’ erkend wordt door de ‘UNESCO’. Over de hellingen lopen kriskras allerlei paden die verschillende uitdagingen bieden aan wandelaars, en de volhouder belonen met verbluffend mooie uitzichten.
Het middengebergte vangt het vocht van de wolken van de passaatwind en schept een jungleklimaat, rijk aan begroeiing hoog in de koelere lucht, in contrast met de warmere zongeblakerde kliffen rond het zeeniveau.
Tussen deze uitersten bevindt zich een boeiende variatie aan begroeiing, en de Gomeranen hebben eeuwenlang de lagere niveaus in cultuur gebracht, het water gekanaliseerd voor bevloeiing van het land voor hun wijnranken, groenten en fruit, zoals bananen. Doch in de jaren 1960 en ‘70 trokken veel mensen echter naar de stad, en veel bouwland ligt nu braak. Sommige afgelegen dorpen zijn geheel verlaten.

De Gomeranen hebben een unieke manier om over de brede barranco's (valleien) te communiceren met een wonderlijk soort ‘gefloten spraak’ genaamd ‘Silbo’. Deze is uitgevonden door de oorspronkelijke bewoners van het eiland, de Guanches, werd overgenomen door de Spaanse kolonisten in de 16° eeuw en overleefde het uitsterven van de Guanches. Toen vroeg in de 21° eeuw dit unieke communicatiemedium op het punt stond uit te sterven verplichtte het lokale bestuur alle kinderen om het op school te leren.

In het bekendste dal van het eiland, de ‘Valle Gan Rey’ (dal van de grote koning), bevindt zich een commune van hippies, die gedeeltelijk in grotten langs een strand, de zogenaamde Varkensbocht, wonen.

Wij bleven voor ons kort bezoek aan La Gomera in de hoofdstad en bezochten ‘Casa de Colón’ in de Calle Real (de hoofdstraat) en een bezoek aan de gotische verdedigingstoren: ‘Torre del Conde’ gebouwd in 1447 en gerestaureerd in 1997. Op de Plaza de Las Américas in de schaduw van de immense laurierbomen is het fijn te vertoeven met een verfrissend drankje. Voor een bezoek aan het eiland zelf komen we volgend jaar zeker terug, want om 13 uur kwamen Per en Kari wat zeilherinneringen uitwisselen. Een flesje ‘Miel de Palma’ het typische product van La Gomera kenden we niet, maar Per en Kari bracht ons er eentje mee en bezorgde me lekkere recepten.
Zij zeilden 25 jaar vertrekkende vanuit Noorwegen en zijn uiteindelijk verliefd geworden op dit kleine eiland, waar ze nu een vaste woonplaats hebben in Playa Santiago.

Ravijnen, vulkanische rotsformaties en daartussen kleine dorpjes maakt La Gomera zo aantrekkelijk.

Van Per en Kari kregen we een fles 'Miel de Palma' een artisanaal product van La Gomera verkregen uit het sap van de Canariense palmbomen. Het is een stroperige rood-goudkleurige vloeistof verkregen door het koken. Het bevat veel koper, ijzer, fosfor en magnesium.

'Miel de Palm' wordt veel gebruikt in plaatselijke desserten, in cocktails of bij de kaas: heerlijk.

De kapitein op de trappen an de binnenplaats van het 'Casa de Colón' Calle Real 56 te San Sebastian, waar Colombus overnachtte voor hij aan zijn eerste reis begon naar de Nieuwe Wereld. De 'Pozo de Colón' de put op de binnenplaats draagt de inscriptie : 'Met dit water is Amerika gedoopt'.

Dag 153: donderdag 25 augustus 2011: Van San Miguel Tenerife naar La Gomera Puerto San Sebastian: N28°05’20’’-W17°06’32’’ .

‘Ahora o nunca’ (nu of nooit): zeggen de Canarias en ja het was zover. Om 6u 45 gooiden we de trossen los en vaarden in alle stilte de slapende haven van San Miguel uit richting La Gomera. Er was gelukkig weinig of geen wind op kop, stroom en golven tegen en het werd dus motoren. Het bliksemde boven La Gomera. Erg uitnodigend was dat ook weer niet, maar na een uurtje, bij het opkomen van de zon verdwenen de bliksemschichten. Later hoorden we van een Noorse zeiler dat er vannacht een zwaar onweer met regen boven La Gomera zijn best gedaan had en dat wij daar de naweeën nog van gezien hebben.
Rond 8 uur ter hoogte van Punta Rasca, het uiterste zuidelijke punt van Tenerife, nadat de kleine vissersboten terug naar de haven vaarden, zagen we plots kleine walvisruggen water spuiten. Excursies vanuit Los Cristianos hebben door de zeezoogdieren veel bijval, maar buiten de visvangst ( 2 gouddoraden) van de kapitein hebben we verder geen enkel dier meer gezien. Over de dolfijnen waarvan men zegt dat er tussen Tenerife en La Gomera heel wat te beleven valt, was het nu rustig.
Rond 9 uur wakkerde de wind aan - 8 tot 12 knopen ZW - en werd de genua uitgerold en zeilden we, 2 reven in het groot zeil aan de wind tot scherp aan de wind, erg wisselvallig. Een sterke oceaandeining op kop beloonde ons met maximum 4 knopen snelheid, een slakkengangetje waar de kapitein niet van houdt en geregeld de motor terug inschakelde tegen mijn zin. Maar ja, op zee dien ik te luisteren.
De laatste 12 mijl bouwde zee en wind zich op tot plots 26 knopen W-NW met witkoppige golven die tegen elkaar opbotsten. Ja, we zaten plots in de acceleratiezone voor La Gomera. Genua en groot zeil werden naar bakboord geplaatst en we zeilden aan de wind. Van motoren was geen sprake meer: zalig.
5 Ferry’s van Los Cristianos Tenerife naar San Sebastian La Gomera - heen en terug - zijn ons gekruist. Geen enkele zeilboot hebben we gezien.
Na 29,17 mijl vaarden we om 13 uur de haven van San Sebastian binnen waar de havenmeester ons een geschikte plaats aanbood.
Ik belde naar Per en Kari ( ex-zeilers uit Noorwegen), buren van Mathieu (medecursist Spaanse les) dat we aangekomen waren en morgen komen ze ons bezoeken.
De vis was heerlijk en na 17 uur slenterden we in de kleine hoofdstad van La Gomera, die volledig op het toerisme is voorzien, want elke dag brengen Ferry’s van Tenerife en El Hierro eendagstoeristen naar dit mooie eiland.

Het eiland La Gomera.

Tussen 7 en 8 uur 's morgens Las Galletas op de achtergrond.

Bij de oversteek van Tenerife naar La Gomera de vulkaan 'El Teide'. De wolkenmassa toont alleen het bovenste derde.

La Gomera in de verte, met in het noorden een wolkendeken op de bergen.

De haven van San Sebastian in La Gomera gelegen aan een mooie rotsformatie.

De visvangst werd onmiddellijk bij aankomst in de haven gefileerd en na een uurtje geserveerd op een bedje van verse sla, tomaatjes en papas: heerlijk!!!

Dag 151&152: dinsdag 23 augustus & woensdag 24 augustus 2011: San Miguel Tenerife.

Buiten wassen en strijken, boodschappen doen, iets gaan drinken, bij Diane en Pierre wat gaan babbelen, de mails nakijken, de foto’s en de blog bijwerken, de meteo controleren om toch maar in La Gomera te geraken, luieriken we en wachten tot de wind niet meer huilt, fluit en trekt aan de Antidote en ons een 5 à 6 bf. beloofd.
Meestal valt de wind rond middernacht en de golven van de d ag voordien bouwen zich stilaan af. Rond de middag, vanaf een uur of 11 wakkert de wind terug aan en bouwt zich op tot 25 à 30 knopen, giert in de haven tussen de masten en rukt aan de boten. De golven die er zijn komen van de Atlantische deining, maar door de acceleratiezones tussen de verschillende eilanden en de oplopende ondergrond van 2000 à 3000m naar 100m à 150m bouwt de golfhoogte zich op met als gevolg: 20 mijl uit de kust golven van 1 à 2m en aan de kust golven van 3 tot 6m afhankelijk van de windsterkte. De temperatuurstijgingen overdag spelen hier ook een grote rol in. De filosofie van de Canarische eilanden is dus: beter ’s nachts of ’s morgens varen dan in de namiddag.
En eindelijk: morgen om 6 uur gooien we de trossen los richting La Gomera: ongeveer 27 mijl. De boot is startklaar.

Van op de boot een fantastische zonsondergang waar we de laatste avonden mee verrast worden.

Dag 148 t/m 150 dag 14: zaterdag 20 augustus t/m maandag 22 augustus 2011: San Miguel Tenerife.

Een wandeling langs de boulevard Los Cristianos-Las Américas stond nog op ons programma en aangezien de meeste vakantiegangers naar huis zijn en de nieuwe lichting nog niet gearriveerd is profiteerden we van de rust want Los Cristianos, oorspronkelijk een vissersdorp, is een bruisend dorpje geworden dat druk wordt bezocht door vele toeristen en residenten.
Er is een uitgebreide voetgangerszone en een wandelpad langs de zee met goudgele stranden, waarvan de meeste aangelegd zijn met geïmporteerd zand uit Afrika om het van nature aanwezige zwarte lavazand te vervangen. Vele lokale en internationale bars, restaurants, hotels, clubs en winkelgalerijen ontbreken niet.
Vanuit de haven van Los Cristianos vertrekken veerboten richting La Gomera en El Hierro en is de haven tevens een vertrekpunt van vele excursies op zee.
Costa Adeje ligt noordelijk vrijwel tegen Playa Américas en is bekend bij de toerist met een goed gevulde beurs.
’s Avonds na een smsje naar Diane en Pierre gingen we een hapje eten. Als we maar niet moeten koken staan zij en wij altijd klaar.

Zondag werd een op orde brengende fotodag. Daar was dringend nood aan want dat had ik door ons bezoek een beetje verwaarloosd en hoe langer je er mee wacht hoe moeilijker je er de weg in vindt. Een dag waar de hoofdpijn op de loer lag.

Maandag: het slot van de achter bakskist van de boot en mijn leeslampje was stuk. De kapitein had weer werk in het verschiet. Dan maar naar Santa Cruz want hier in de buurt zijn geen bootwinkels. Het slot van de bakskist zullen we bij HR in Nederland moeten halen, want sloten genoeg, maar niet datgene wat wij nodig hadden. Met mijn leeslampje hadden we meer succes en werd bij thuiskomst onmiddellijk gemaakt. Via La Laguna keerden we terug na eerst een bezoek aan ‘Al Campo’ het ‘Centro Commercial’ waar je alle grote winkels en een immens groot shoppingscentrum vindt. Wie gaat daar nu eens niet graag neuzen? Ik wel, de kapitein minder, maar ja wat water bij de wijn en alles komt in orde hé!!!

Een wandeling langs de stranden van Las Américas naar Los Cristianos is het meestal druk en lawaaierig door de vele vakantiegangers, maar wij hebben geluk, het is rustig.

In de verte Costa Adeje, de jongste toeristenplaats van Tenerife en in alle opzichten meer luxe uitstralend. Met een goed gevulde beurs ben je welkom.

Los Cristianos bulkt van de shoppingcentra met alle luxe die je maar kan bedenken.

Een gedeeltelijk beeld van de Arena de Arona in Los Cristianos

Dag 142 t/m dag 144: zondag 14 augustus t/m dinsdag 16 augustus 2011: San Miguel Tenerife.

Zondag of niet de wasmachine werkte door en gelukkig was er zoals altijd veel wind en droogde alles zeer vlug. Oeps, dat is dan ook weer achter de rug.

15 Augustus, viering van alle ‘Santas’ en dan ligt Spanje plat. De haven werd druk bezocht door wandelaars, maar van zeilen was geen sprake, want de witkoppige golven met de steeds sterk draaiende wind zorgde voor een mooi schouwspel. Van op het terras aan het havenkantoor genoot menigeen.
’s Avonds gingen we naar Magda en Guy. Ze waren gisteren naar het Siam-park geweest met de kinderen en Guillaume was uitgeteld. Ze hadden zo genoten, dat ze ’s anderendaags een dagje rust op hun programma gezet hadden.

Dinsdag: de linker achterband verloor weer lucht en we reden naar José onze garagist. Er zat een schroef in de band en 10 minuutjes later was het al gefikst.
Groenten en fruit waren weeral op en we parkeerden de auto in Las Galletas, maar wat een drukte in de stad en de winkels. De boodschappen liepen niet weg dus vlug een smsje naar Diane en Pierre voor een terrasje. En: ‘waar de brouwer is kan de bakker niet zijn’: zegt men, maar rond 17 uur werd het toch tijd om iets te eten. Is dat niet genieten?

Dag 145 t/m dag 147: woensdag 17 augustus t/m vrijdag 19 augustus 2011: San Miguel Tenerife.

De binnenbekleding en de vloer van de Antidote werd grondig gekuist door de skipper terwijl ik boodschappen deed en hier en daar wat ging babbelen. De ’Public relations’ moeten ook onderhouden worden. Geen vlekken meer op de tapijt, geen vettige kringen meer en het resultaat… mag gezien worden!!!
Donderdagavond waren we uitgenodigd voor de verjaardag van Guillaume en Nicolas in restaurant Camaleon en vrijdag vertrokken ze allen terug naar België. Ze kwamen nog even afscheid nemen van de Antidote met Guy.

Guillaume, Nicolas en Guy kwamen nog even naar de haven San Miguel voor ze terug naar België vlogen.

Voor de verjaardag van Guillaume (10jaar) en Nicolas (13 jaar) werden we uitgenodigd in restaurant Cameleon in Costa del Silencio en het was lekker en gezellig.

Sisi en Yosi in El Médano met op de achtergrond de Atlantische Oceaan.

Dag 138 t/m dag 141: woensdag 10 augustus t/m zaterdag 13 augustus 2011: San Miguel Tenerife.

Een bezoek aan Las Galletas want er waren nog solden konden we niet overslaan en ’s avonds waren we uitgenodigd bij Magda. Altijd plezant als je niet moet koken. We deden het rustig aan, want donderdag vertrok Yosi en Sisi 2 dagen later.

El Médano, het voormalig vissersdorp bekend om zijn baai met lange zandstranden stond ook nog op het verlanglijstje. Door de harde wind ( alistos) is de plaats enorm populair bij windsurfers en katesurfers. Het is er altijd druk en geliefd door de sportieve jeugd.

We gingen eten bij Cordero, een gekend restaurant waar vooral de plaatselijke bevolking komt en het zeer lekker is en via Diane en Pierre keerden we terug, want Sisi had nog wat inpakwerk.

Oeps het is al zaterdag en om 11u15 is haar vlucht. Het was druk in de luchthaven. Iedereen wilde precies naar huis ondanks het slechte weer in België of was het hier te warm?
Afscheid nemen is niet altijd gemakkelijk en we hebben het dan maar kort gehouden. Nog 3 weken en dan komt Sisi ons in Zaventem halen en zien we mekaar weer.

Ik ging met Magda boodschappen doen, want maandag is het hier een grote feestdag, Santa Maria, en is alles gesloten. Ondertussen was Roger al met de was begonnen want dat hadden we door ons bezoek een beetje verwaarloosd. En wat een plaats hadden we? Zo zonder de meisjes is het toch maar stil en de achterkajuit is zo leeg!!! Efkens aanpassen; lukte wel.

El Médano met de rode berg op de achtergrond en een surfparadijs.

Foto 2: eveneens El Médano een gezellig stadje waar altijd wel wat te beleven valt.

Dag 135 & 136: zondag 07 & maandag 08 augustus 2011: San Miguel Tenerife.

Maandag spraken we af om te gaan zeilen. Guy en Nicolas gingen ook mee. De zee was rustig met een wind van 3 tot 4 bf., maar als je nergens specifiek moet zijn, kies je de beste zeilrichting en zo zeilden we tussen de 4 à 5 knopen scherp aan de wind Genua en groot zeil uitgerold. Na een 1u30 wakkerde de wind aan tot 5bf., de golven namen toe en zeilden we met een snelheid van 5 tot 6 knopen een aangename route. Sisi en Yosi waren ook van de partij. De bewolking trok op boven de zee doch de wind was fris. La Gomera is, spijtig voor hen, voor een andere keer. De tijd was te kort om op tijd terug te zijn voor het vertrek van de meisjes huiswaarts. Met 9bf ter hoogte van La Gomera en 7 bf. met een sterke witkoppige zee in San Miguel is het beter te wachten. Donderdag vliegt Yosi terug naar huis en dan zouden we misschien niet op tijd terug geweest zijn.
Terug in de haven hadden we allen honger.
Nadien zijn we met Magda boodschappen gaan doen, weeral eten maken en de dag is voorbij.

Dag 137: dinsdag 09 augustus 2011: San Miguel Tenerife.

Vandaag is het Sisi’s verjaardag en voor we ’s avonds getrakteerd werden in restaurant ‘Bouganville’ stond ‘El Teide’ via de ‘Barranco de Herques’ ons te wachten. Klimmend en dalend op smalle goed onderhouden wegen zie je hoe gewassen verbouwd worden op terrassen die afdalen naar de barranco (afgrond). Het uitzicht wat de route biedt is onvergetelijk. Talrijke cuevas (cueva=grot of hol) in de rotsen lang de weg, hier afgesloten met deuren of poorten worden gebruikt als kelder, opslagplaats of garage.
Fasnia was onze eerste halte, waar we op het marktpleintje ons vochtgehalte terug op peil brachten want Kalima was er weer. In Güimar de grootste plaats in het zuidoosten van Tenerife en bekoort door zijn eclectische verzameling 19^de-eeuwse huizen namen we de richting Nationaal Park ‘El Teide’. Verrassend hoe elk bezoek aan de karakteristieke vulkaan weer anders is. De ontzagwekkende wildernis van asbedden, lavastromen en mineraal gesteente kleuren telkens anders, afhankelijk van de weersomstandigheden. Via de Montaña de Joco, Los Organos, El Portillo, Laderas del Teide, Las Cañadas, Boca de Tauce en Vilaflor kronkelden we verder, onze ogen de kost gevend, terug naar de haven om ons klaar te maken voor Sisi’s verjaardag traktatie met Nicolas, Guillaume, Magda, Guy, Yosi en wij.

We zijn ook gaan zeilen en niemand is ziek geweest. Nicolas luistert aandachtig naar de kapitein om een vis aan de haak te slaan, maar dat lukte niet. Dan het stuurwiel maar ter hand nemen terwijl de kapitein goedkeurend toekijkt.

Gelukkige verjaardag Sisi !!! En nu maar blazen, want kijk maar op de volgende foto wilt Yosi al meehelpen.

Guillaume en Nicolas waren ook van de partij op Sisi's verjaardag in Tenerife en een traktatie in restaurant Bougainville wie zegt daar 'neen' op.

Nog enkele foto's van ons bezoek aan 'El Teide'. Steeds verrassend mooi!!!