Dag 92: zaterdag 25 juni 2011: Las Palmas Gran Canaria.

Gisterenavond waren we uitgenodigd bij Jean Michel en Annie voor een tijdelijk afscheids-apero, want we zien hen in juli terug in San Miguel. Vanmorgen om 8 uur gooiden ze de trossen los en vertrokken met een windkracht 5 tot 6 met een nogal geagiteerde zee. We horen het wel hoe het gegaan is.
Wij stevenden naar de oude stad en het museum Modern Art, waarvan meer uitleg bij de foto’s te vinden zijn.
-Las Palmas is niet alleen een bruisende, cosmopolitische stad, maar ook een stad vol interessante contrasten: zo waan je je terug in de tijd als je door de oude wijk Vegueta wandelt en dan kun je weer in een hypermodern winkelcentrum winkelen zoals in ‘’El Muelle”. Wij proberen van alles iets mee te pikken en trekken er dagelijks op uit.

Plaza Santa Ana heeft een prachtige groot plein gelegen aan de voet van de kathedraal en tegenover de kathedraal bevindt zich het stadhuis uit 1842. Aan de voorkant van het plein zetelen de 8 beroemde bronzen honden – deze sculpturen zijn zo’n 100 jaar oud – waarnaar Gran Canaria volgens de overlevering werd vernoemd. Het Latijnse woord voor hond is ‘’Canis’’ en vroeger kwamen er grote aantallen wilde honden voor op Gran Canaria. Althans zo luidt de legende.

In het Parque San Telma kan je onder de palmbomen genieten van een lekkere koffie opgediend door een 'camararo' uit deze mooie café-quiosco'

Hier een kunstwerk van José Braulio Bedia Valdes geboren 13 januari 1959 in Havana: Cuba met werken over het 'nomadenbestaan' waarvan je hier een indrukwekkend gedeelte ziet.

De andere 2 kunstenaars: Hans Lemmen en Alexis W. trokken minder onze aandacht maar waren niet te min ook sterk.

Calle de Los Balcones waar we het, aan de linker zijde, het Museum Modern Art bezochten.

3 kunstenaars stelden tentoon

Casa Colon.

Het mooiste architectonische voorbeeld van het koloniale vroeg 16e eeuwse Las Palmas, is het ‘’Columbus museum’’.

Dit museum was oorspronkelijk van 1478 tot het begin van de 16e eeuw de residentie van de militaire gouverneur van Gran Canaria. Casa Colon is dus nooit van Columbus himself geweest, maar Columbus die op weg was naar Amerika heeft hier wel een paar keer gelogeerd in de jaren 1492, 1493 en 1502. In het museum kun je van alles te weten komen over de reizen van Columbus middels replica’s van oude zeekaarten, scheepsmodellen en een replica van een scheepscabine van een antiek schip. Alleen al de patio met de weelderige plantengroei, de antieke waterput en de kleurige papegaaien is een bezoek waard. Tevens krijg je een goede indruk hoe een koloniaal huis uit de 16e eeuw er van binnen uit zag.

Wij bezochten het vorig jaar maar wilde er toch nog vluchtig van genieten.

Dag 88 t/m dag 91: dinsdag 21 juni t/m vrijdag 24 juni 2011: Las Palmas Gran Canaria.
We fietsten er op los, dikwijls via goed aangelegde fietspaden, die wel plots ophouden en je dan weer een nieuw fietspad moet zoeken of je kan de stoep als fietspad gebruiken want ze toeteren je toch van de baan. Het zebrapad, dat is iets anders, dat is heilig. Dan stoppen ze altijd. Dus we fietsten naar de nieuwe stad, de oude stad, het strand aan de top van Gran Canaria aan ‘La Playa Canteras’ waar men een nieuwe wandelweg had aangelegd en er donderdagavond vuurwerk was voor de ‘Santo Juan’ en honderden mensen, hier spreken ze van zielen, naar het strand kwamen met hun picknick en vuurtje stoken tot ’s morgens vroeg. Dit gebeurt niet alleen in Gran Canaria, maar het is een van de grootste feestdagen voor alle Spanjaarden en je kunt dit meemaken op diverse stranden. Om middernacht is er dan een spetterend vuurwerk. Er wordt gedanst en gezongen. Je moet het echt eens meemaken om de sfeer te proeven. Regelmatig verbroederden we met de Maeva’s. Je kent Fransen hé. Leven zoals God in Frankrijk en ze kunnen het hoor. ‘Du vin, du pain et du boursin’.
-Een Rotterdamse zeiler had hier zijn ligplaats en kwam van de werf en wrong zich naast de Maeva. Maar omdat de boten te dicht bij elkaar lagen en ze te hard tegen de pontons gedrukt werden moesten Annie en Jean Michel aan de overkant van het ponton gaan liggen waar nog plaats genoeg was.
-Vrijdag, na onze fietstocht waren eindelijk Gerrit en Frieda geland aan ponton N. En daar moest op gedronken worden. Een blij weerzien. Zijn dochter die hier woont, kwam met de boodschappen en zo leerden we ze samen met haar oudste dochter (woont in Granada en was op verlof) ook kennen.

Zo'n bloemen had ik nog nooit gezien en weet er ook de naam niet van, maar ik vond ze schitterend.

Een mooie deur ergens in het oude stadsgedeelte van Las Palmas waar ik niet zo maar voorbij kon gaan.

In de winkelwandelstraat Calle Mayor: de grootste en bekendste winkelstraat van Las Palmas met allure kun je op het terras 'El Reloj' de vroegere tramstatie een lekkere koffie drinken. Kijk maar: ze hebben ook een stuk van de tramrails in het straatbeeld behouden.

De winkelwandelstraat van las Palmas met talrijke kunstwerken. Hier ' El Pensador' van Martín Chirino.

Een van de vele omgevingswijken van Las Palmas, kleurrijk tegen de heuvels gebouwd. Ik denk dat het San Juan is.

Op het strand van Las Canteras in Las Palmas is het nu rustig, maar morgen op Santo Juan kun je over de koppen lopen.

Hier aan het strand van Las Canteras heeft Cesar Manrique van Lanzarote zelfs een windmolen geplaatst. Zijn kunstwerken vind je overal.

Aan La Playa de las Canteras kan je eeuwig blijven kijken naar de mooie en rustige omgeving.

Aan de top van Gran Canaria La Isleta werd een mooie wandelboulevard aangelegd en het oude rode huis werd intact gelaten.

Aan "El Muelle' een zeer groot 'Centro Commercial' kun je zien dat we 3020 km van huis verwijderd zijn.

Dag 87: maandag 20 juni 2011: Las Palmas Gran Canaria.

Na een goede nachtrust voor beide zeilers werd ons een plaatsje aangewezen op ponton N naast mekaar. Normaalgezien liggen Gerrit en Frieda met hun motorboot, die we vorig jaar ontmoetten in Marokko, ook aan ponton N. Hij riep ons gisteren bij het binnenvaren van de haven op om te zeggen dat hij op anker lag in de buitenhaven en terug naar zijn plaats komt. Hij wilde gisteren samen met een andere zeilboot naar Fuertaventura varen, maar de zee was te agressief en de wind op kop, zodat ze na 3 uren vechten tegen wind en golven terugkeerden. Het is hier meestal noordenwind en dus te gek om hiertegen op te boksen. Terwijl de kapitein het zout van de boot poetste ging ik naar de wasserij, boodschappen doen en een barraquito drinken in de sailorsclub. Wat kan het leven toch mooi zijn!!!Voor de rest gebeurde er niet veel meer buiten eten, drinken en rusten. Morgen trekken we er wel weer op uit.

De Maeva en de Antidote naast mekaar aan ponton N in Las Palmas

Dag 86: zondag 19 juni 2011: van Gran Tarajal Fuerteventura naar Las Palmas Gran Canaria: 28°07N – 15°25W.
Om 3u30 kraaide de haan en om 4 uur vaarden we beiden de haven uit met praktisch geen wind. Het was volle maan en je zag duidelijk de horizonlijn. De zichtbaarheid werd met momenten nog beter nl. in de verte boven Morokko brak een onweer uit en verplaatste zich over zee naar Fuerteventura met de nodige bliksemschichten die de hemel oplichtte. Wij waren een 2 tal mijl voor de Maeva en hadden daardoor minder last van de bliksem dan Jean-Michel en Annie. Het begon hevig te regenen en of dit alles nog niet voldoende was hadden we stroom tegen en geen wind dus dan is het motoren en maken dat je de bliksem voorblijft. Na een uur trok het onweer gelukkig weg en rond 7u30 hoopten we op een mooie zonsopgang maar noppes het was deels bewolkt, erg vochtig en kil. Stilaan nam de wind toe, doch niet standvastig en konden we wat zeilen, maar rond 9 uur verlieten we het zuidelijkste punt van Fuerteventura en belanden in de acceleratiezones waar de wind standvastig N tot NO 20 tot 25kn werd en de zee zich opbouwde en de antidote bespeelde. De A.P.werd een dagje rust voorgeschreven en we wisselden mekaar af aan het stuurwiel, omdat de golven de boot te veel naar stuur- en bakboord zwierde en als je zelf stuurt kun je dat wat opvangen en blijf je beter op koers. De Maeva volgde dezelfde route en een 15 mijl voor Las Palmas zeilden ze ons voorbij. Ter hoogte van de traffic lane buiten de acceleratie werd de zee rustiger en nam de wind af tot een 15 à 20 kn en werd het zeilen rustiger en minder zwaar. De snelheid bleef tussen de 6 à 7 knopen tot een 10 mijl voor de haven. De haven van Las Palmas is een drukke koopvaardij-, vissers-, en gemeentelijke jachthaven voor de pleziervaart. De ‘pilotes’ zorgen er voor dat de grote boten veilig kunnen binnen en buiten varen en zij hebben altijd voorrang, dus is het uitkijken bij het binnenvaren van deze haven. Om 17u30 na 80 mijl meerden we af aan het bezoekersponton waar we de nacht moesten doorbrengen want op zondag is het havenkantoor gesloten.
Een apero bij Jean-Michel en Annie was een ‘must’ om de gezamenlijke overtocht te bezegelen ondanks de vermoeidheid

In de verte MAEVA en de overzetboot ARMAS. Samen de oversteek is wel prettig ondanks dat we alleen via de marifoon contact hebben. Hier is ze ons aan't voorbij steken.

Bij de oversteek van Fuerteventura naar Gran Canaria was het vochtig en mistig, maar gelukkig was het onweer weggetrokken na een uur.

Op weg naar Gran Canaria vanuit Gran Tarajal Fuerteventura bij een opgaande zon maar met de bewolking minder mooi dan ik gehoopt had.

Dag 85: zaterdag 18 juni 2011: Gran Tarajal Fuerteventura.
De ‘marineros’ zijn vriendelijk, maar niet al te snugger in Gran Tarjal. We moesten nog een dag liggeld betalen, maar eer dat geregeld was, je kunt het je niet voorstellen. We hebben hem nog moeten helpen. De havenkapitein was er niet, zou ziek geweest zijn, dus moesten zij de nodige formaliteiten vervullen, maar op het bureel mogen ze niet komen. Zij zitten in een ruimte, waar normaal gezien een WC (gelukkig voor hen staat er nog geen) moet komen: in triest. We hebben hen dan maar getrakteerd op een koffietje. -Samen met Annie en Jean Michel van de zeilboot MAEVA overliepen we of we morgen zouden vertrekken richting Gran Canaria, een serieuze oversteek door de accelerisatie zones. Verschillende weersverwachtingwebsites werden geraadpleegd en het was morgen, ten laatste overmorgen of minstens een week blijven liggen want er werd weer storm voorspeld. Nu is het wel zo, rond de eilanden is er altijd veel wind en de richting van de golven is onvoorspelbaar. Na de apero werd alles in gereedheid gebracht, zodat we morgen, stel je voor om 4 uur ’s nachts kunnen vertrekken.

Bomen vol bloemen zie je hier in alle kleuren. Alleen een stukje heb ik gefotografeerd omdat we dan iets van de structuur kunnen zien.

Even de fietsjes aan de kant naast een ruine. Zo zie je hier verschillende overblijfselen van woningen in deze dorre wilde natuur en toch heeft het iets.

De zee was rustiger en we probeerden te voet rond de rots te wandelen, maar dat lukte niet.

Dag 84: vrijdag 17 juni 2011: Gran Tarajal Fuerteventura.
Het is hier moeilijk een auto te huren, want dan moet je eerst naar de luchthaven een 30km van hier met een taxi, dan een auto huren en dan weer terug met een taxi naar de haven. Een zeer dure bedoening. Jean-Michel en Annie hebben het gisteren ervaren. Dan gaan wij maar met de bus een uitstap maken naar Puerto Rosario, gelegen in het noordelijk halfrond van Fuerteventura. Via het binnenland reden we naar Rosario, waar alleen een Centro Commercial de moeite was. De stad zelf heeft niets unieks, buiten misschien 1 boulevard, waar dan weer de nodige boetieks en terrasjes ontbreken om het aantrekkelijk te maken. De haven is niet uitgebouwd voor zeilers en dus niet aantrekkelijk. Het lijkt wel alsof het toerisme hen koud laten. Via de kust reden we terug naar de haven. Het landschap oogt desolaat en droog. Weinig variatie, buiten de kuddes geitjes, die je bijna niet ziet omdat ze dezelfde kleur hebben dan het dorre landschap, rond een armzalige boerderij als je het zo kunt noemen. Het kleurenpalet is vaal met hier en daar het witte overgewaaide Saharazand van Marokko. De Marokkaanse kust ligt hier slechts een 80 km vandaan.
Wanneer we in GranTarajal aankwamen sloegen de golven over de dijk terwijl de jeugd de branding en de golven trotseerden. Het was tussen 8 en 9 bf (storm) en de zee was mooi maar gevaarlijk. De foto’s tonen dit aan.

En lopen maar. De dijk van Gran Tarajal en het strand werden volledig overspoeld. De politie kwam de jeugd op afstand houden.

Nu zit de jeugd nog rustig te kijken, maar enkele seconden later was het lopen en lopen...

Storm is mooi, maar....

Dag 83: donderdag 16 juni 2011: Gran Tarajal Fuerteventura.

Fuerteventura is een langwerpige eiland en heeft een oppervlakte van 1660 km². Daarmee is het na Tenerife het tweede grootste eiland van de Canarische Eilanden. Het hoogste punt is de Pico de la Zarza (807 m).
Fuerteventura betekent in het Spaans "sterke wind", wat je hier constant voelt en gelukkig want anders is de hitte niet te harden. Het eiland heeft een zeer droog klimaat, is van vulkanische oorsprong waarop hier en daar duinen gevormd zijn met overgewaaid zand uit de Sahara. Het landschap geeft op het eerste gezicht een onherbergzame indruk. Er is weinig begroeiing. Fuerteventura is zo droog dat kraanwater wordt gewonnen met behulp van ontziltingsinstallaties. De smaak van dit water is dusdanig dat, zoals in vrijwel geheel Spanje, bronwater uit flessen als drinkwater gebruikt wordt. Fuerteventura is een vakantiebestemming bij uitstek voor liefhebbers van rust, zon, zee en strand. Door de vrijwel constante passaatwind is Fuerteventura ook populair bij wind- en kitesurfers vooral in het zuiden.Van verder zeilen was geen sprake want het was weer 7 tot 8 bf. en dan blijven we best in de haven. Ik waagde me aan het wassen en op ½ uur was alles droog.-’s Avonds waren we uitgenodigd door onze Bretoense overburen: Jean-Michel en Annie. Het was zeer gezellig en ze hadden lekker gekookt. Ze hebben 30 jaar het restaurant Fender gerund in Brest en de zonen hebben de zaak nu overgenomen zodat ze nu tijd hebben om te zeilen.

We waren bij Jean-Michel en Annie uitgenodigd op een lekker avondmaal.

Een bezoek aan Puerto Rosario viel ons tegen. Gelukkig zijn we daar niet gestrand. Enkel 2 pontons waar kleine bootjes geankerd liggen en hier en daar een zeilboot aan een boei, en dat in de hoofdstad. Geen of weinig accomodatie.

Een gestolde lavastroom is duidelijk zichtbaar op bepaalde plaatsen op het eiland Fuerteventura.

Het binnenland is dor en droog. Je ziet de wind in de palmbomen op de vlaktes.

Dag 82: woensdag 15 juni 2011: Gran Tarajal Fuerteventura.

Vanmorgen werd de Antidote grondig gekuist want dat was gisteren niet gebeurd. Ik stevende naar de Capitainerie en de ‘marinero’ wilde absoluut weten hoe lang we bleven. Aangezien dit afhankelijk is van de wind, moest ik al 2 nachten betalen en als we langer bleven moet ik me morgen terug melden. Internetverbinding is hier niet, wel in een café hier verderop en gemakkelijk te bereiken. De haven is vrij nieuw en dus nog niet van alle accommodatie voorzien. Het dorpje Gran Tarajal is groter dan we vanuit de haven konden zien en is gelegen in het zuidelijk gedeelte van Fuerteventura in de ‘Municipio de Tuineje. We namen de fietsjes en gingen weeral winkelen en zochten het internetcafé op de dijk. Tewijl we iets dronken op de dijk voor het mooie witte zandstrand keken we onze mails na. Het was hoogtij en de branding sterk en mooi. De golven sloegen over de muur. - We hoorden op TV dat er een maansverduistering was en in de haven van Gran Tarajal hebben we hier duidelijk kunnen van genieten. Bedankt Frank maar ik hoorde dat het in België bewolkt was.

De rustige zee kan zich ook anders gedragen. Mooi, maar gevaarlijk en op het strand liggen onder een parasol!!! Geloof het maar niet.

Een strand om van te dromen. Idyllisch mooi en rustig.

Het stadje Gran Tarajal met in de verte onze haven met de overzetboot.

Dag 81: dinsdag 14 juni 2011: van Rubicón – Lanzarote naar Gran Tarajal Fuerteventura. 28°12’400”N – 14°14’600”W

Na de nodige formaliteiten vervuld te hebben vertrokken we om 9u30 richting Gran Tarajal.Tussen de eilanden zat de wind Z dus was het motoren. Plots doken er dolfijnen op, maar waren even vlug weg dan ge kwamen. Eens ter hoogte van Fuerteventura draaide de wind ZO 12 à 16 kn en konden we zeilen. De wind draaide verder O tot NO tot 40 à 45 kn. De golven gelukkig schuin achterin lopend bouwden zich op en de kapitein gaf de A.P. rust en nam het stuur over. Zoals altijd werd er een vislijn uitgezet en hoopte ik dat er zich niemand aanmeldde, doch ongeveer halfweg was het zo ver. We liepen 6,4kn snelheid, de golven heften ons hoog op om dan weer in een volgend dal neer te laten en dan moet de vangst binnen gehaald worden. Geen sinecure. De kapitein liet vallen wat viel, vloog naar zijn vislijn, probeerde nadat hij me instructies gaf de boot in de wind te leggen en de genua binnen te rollen, schaarde naar een grote emmer en zijn pikhaak en begon terwijl de boot van stuurboord naar bakboord van diep naar hoog op en neer zwalpte de gouddorade van 1m40 binnen te halen. Het beest gaf zich maar niet zo vlug gewonnen en spartelde tegen, maar na een bloederige bedoening lag hij aan boord. Na een foto van de vangst werden de zeilen terug in de goede positie gehesen, de boot op koers gelegd en na ½ uur zeilde ik verder terwijl de kapitein de vis fileerde. Zee, wind en snelheid tot 8,6 kn. namen toe en Roger nam het stuur terug over. Na 48 mijl rond 17 uur vaarden we de haven binnen. De havenmester wees ons een plaats, wenste alle formaliteiten zo vlug mogelijk in orde te brengen, want zijn dienst zat er op.Na een lekkere vismaaltijd was er niets meer te beleven op de Antidote.

De vangst van de dag: een gouddorade die zich niet zo maar gewonnen gaf. En nu maar fileren. Niet slecht hé!!! En fier dat hij is.

Nu sta ik er alleen voor, want de skipper heeft slechts oog voor het fileren van de vis. Zie jij hem? Neen hé.!!! Dat hij zich maar haast en vlug overneemt, want een rustige zee is anders.

Oeps! De kapitein neemt het stuurwiel terug over. Voor mij wordt het met de sterke windvlagen en de opbouwende zee soms te zwaar.

Eindelijk de haven van Gran Tarajal op Fuerteventura in zicht na een woelige overtocht erg welkom.

Dag 80: maandag 13 juni 2011: Rubicón – Lanzarote

Altijd maar weer boodschappen doen met de fiets naar Playa Blanca via de kust is altijd een fijne rit, ondanks dat mijn achterband er na 10 min. de brui aangaf en mijn wederhelft de nodige lucht in blies. Bij thuiskomst werd het probleem opgespoord en geplakt.
’s Namiddags gingen we de andere richting uit, waar het vijf sterren hotel – El Volcán - gebouwd onder een nagemaakte vulkaan en de inkomhal een kapel onze aandacht trok. Onder rustige muziek kon je alles bekijken.
De wind was rustiger geworden en overwogen om morgen verder te zeilen.

Foto1: Niet alleen de pijlen wijzen ons de weg, maar deze tortelduif draagt haar steentje bij.
Foto2: Castillo de las Coloradas.
Foto3: De ruwe natuur naast de haven van Rubecón blijft behouden en is voor wandelaars zeer aantrekkelijk.
Foto4: Dit is de ingang van hotel Volcán, het 5 sterren hotel waar fantastisch mooie schilderijen en aangepaste muziek je tot rust brengen. Als je eens niet weet wat met je geld te doen, hier weten ze dat wel hoor.
Foto5: De skipper is niet alleen kapitein van de Antidote, maar is ook kapitein van de fietsjes en zorgt er voor dat het vervoer in tact blijft.

Hier is duidelijk iets fout met de blog, maar ik krijg het niet opgelost. Via bewerken lukt het niet. Waarom zo'n lege ruimte??? Ik probeerde het dan via Backspace, maar de curser reageert niet.

Dag 78 & dag 79: zaterdag 11 juni & zondag 12 juni 2011: Rubicón – Lanzarote

Circa 40 dagen per jaar is er sprake van een Kalima: een sterke wind vanaf de Sahara. Dit resulteert in hoge temperaturen en veel fijn zand in de lucht.
Tussen 1730 en 1736 en in 1824 heeft een reeks vulkaanuitbarstingen plaatsgevonden waarbij elf dorpen verzwolgen zijn. Een groot deel van het eiland is bedekt met lava en ziet eruit als een maanlandschap omdat er bijna geen begroeiing is.
Het eiland wordt vaak geteisterd door de passaat, een wind die overwegend uit het noorden komt. Het eiland ligt ten noorden van Fuerteventura, hetgeen Spaans is voor sterke wind. Deze conclusie wordt in twijfel getrokken omdat het woord Fuerteventura niet letterlijk 'sterke wind' betekent, maar 'zwaar avontuur', refererend aan een verbannen gelovige die, wegens gebrek aan de primaire levensbehoeften, een zwaar bestaan had. Deze passaat waait al een week over Lanzarote en schijnt volgens de weerberichten van geen ophouden te weten.
Met de schotelantenne volgen we het nieuws in België, wat als je zo lang van huis bent volgens ons een noodzaak is. Hier in de haven zijn er strikte regels en moet je daarvoor de toelating aanvragen. Je mag niet eender waar je antenne plaatsen en zo werd ons een andere plaats aangewezen, waar de schotelantenne op een door hen aangewezen plaats kon vastgemaakt worden op een ander ponton. We vonden dit niet fijn en ik probeerde te onderhandelen wat lukte. We mochten blijven liggen als we de antenne op de boot plaatsten. Carlos de ‘marinero’ was zeer behulpzaam en bracht zonder dat wij het gevraagd hadden een plank om het geheel te stabiliseren. Probleem opgelost en iedereen content. Zo zijn er hier nog een gans A4 formaat regels waar men zich moet aan houden: bv. wassen en was ophangen op de boot: mag ook niet, dus vuil blijven rondlopen!!!Volgens de luxueuze aanvoelende folder is “Marina Rubicón” een combinatie van een luxe, moderne, haven voor jachten en andere sportieve en luxe boten en grootschalige appartementencomplexen, dure boetieks en exclusieve restaurants. Ze proberen de meer vermogende toerist aan te trekken, maar of dat zal lukken zien we nog niet zo zitten, want er zijn hier nog heel wat plaatsen vrij in de haven en ook hier laat de crisis zich voelen.

Zo mag het wel.

Zo mag het NIET.

Een avondfoto met zicht op de (exclusieve???) restaurants van op onze ligplaats in Rubicón.

Dag 78 & dag 79: donderdag 9 juni & vrijdag 10 juni 2011: Rubicón – Lanzarote

Onderstaand allemaal foto’s van onze trip door Lanzarote. De teksten verspringen soms als ik ze op internet zet. Ik bewerk ze dan, maar ze luisteren niet en blijven staan waar zij willen. De eerste dag vonden we de mooiste, mogelijk heeft het weer hierbij ook een rol gespeeld, want het was meestal bewolkt en zelfs friezelregen, waar je niet echt nat van werd, maar toch niet aangenaam was om verder op onderzoek te gaan. Het kleurengamma wat voor Lanzarote eigen is ontbrak. Zelfs Playa de Famara, een van de mooiste stranden met daarachter een lange strook duinen aan de voet van hoge kliffen gaf ons een desolaat gevoel.We hebben van Antonio Márquez van Tenerife zijn website gekregen waar je van de Canarische eilanden de prachtigste foto’s kunt bekijken. Voor de geïnteresseerden: http://www.fotosaereasdecnarias.com/

In Arrecife de hoofdstad van Lanzarote is volgens mij niets spectaculairs te zien. De wijk rond Charco de San Ginés met zijn kleine vissershuisjes die uitkijken over een klein meer dat met de zee verbonden is vinden wij wel mooi.

Op de boulevard van Arecife is deze quiosco wel mooi met op de achtergrond Castillo San Gabriel via een lange ophaalbrug bereikbaar, waarvan foto's op mijn blog van vorig jaar.

Teguise is de oudste plaats van Lanzarote, gesticht in 1418 door Maciot-de neef van de opvolger van Jean de Béthencourt. We zochten de kleine straatjes op en deze 2 deuren trokken onze aandacht. Aan de linkse deur stond het luikje open en was er een mooie oude bel en aan het andere deurtje stonden de luikjes open en zagen de handvat van een wandelstok, wachtend op de eigenaar.

Teguise heeft verschillende pittoreske pleintjes. Door de frieselregen vluchtte menigeen naar de Tasca's.

Nog een van die speciale straatjes van Teguise.

Het kerkplein fraai gerestaureerd en goed onderhouden met kasseien

De zon kwam er even door en dan is de sfeer onmiddellijk anders.